Mijn passie ontdekt

Hallo ik ben Sigrid de Jong en ik heb mijn passie ontdekt: Tandarts. Vroeger was tandarts worden het laatste waar ik aan dacht want ik was bang voor de tandarts en had een slecht gebit.

Logisch dus dat ik niet op het idee kwam om tandarts te worden.

Vroeger was ik heel anders, er was tekenen, verhalen vertellen met schrijven en strips, internet, websites bouwen, natuurkunde, natuurwetenschappen, interesse in geneeskunde en alles wat alternatief was en eigenlijk van alles en nog wat. Ik wilde alles om mij heen, de wereld begrijpen en ik zou een goede (liefst wereld beroemde natuurlijk ;-) natuurkundige worden; maar tandarts? echt niet.

Tekenen doe ik al mijn hele leven en zal ik altijd blijven doen. Mijn moeder verteld trots dat ik toen ik 2 was cirkels tekende. Zelf herinner ik me daar natuurlijk niks van, ik herinner me alleen dat ik altijd tekende. Ik vond ooit een schriftje terug van de peuterschool met data er in en met 3 jaar tekende ik poppetjes. Op school kon ik beter tekenen dan de rest van de klas. Ik herinner me ook dat ik strips leerde kennen: fantastisch en ik ging ook hokjes met poppetjes tekenen die verhaaltjes waren. Toen ik leerde schrijven ging ik verhaaltjes schrijven, altijd samen met veel tekeningen. Op een gegeven moment vond ik dat ik beter kon tekenen dan schrijven. Ik maakte veel spelfouten (nog wel wat maar ik laat me er niet zo meer door tegenhouden) en kreeg daar altijd veel kritiek op, dat vond ik heel naar en ging minder schrijven. Tekenen ging veel gemakkelijker, ik kon daar ook meer in uitdrukken. Iedereen vond mijn tekeningen geweldig. En toen ging ik dus over op het maken van stripverhalen in plaats van verhaaltjes schrijven. Ik wilde als kind graag striptekenaar worden.

Tot ik op een bepaalde dag (ik was 13) een boek leende over iemand die dokter wilde worden en ze beschreef hoe ze dat bereikt had, van het naar de middelbare school gaan, halen van examen, naar de universiteit ging studeren enz. tot ze uiteindelijk dokter was. Ik vond het boek fantastisch en heb het in 1 nacht uitgelezen en raakte zeer geïnspireerd. Dat wilde ik ook!

Dus ik voegde de daad bij het woord en las medische boeken, eerst die die mijn moeder in de kast had staan, toen die uit de bibliotheek. Ik kwam dingen tegen die ik niet begreep en dus las ik andere boeken waar dat dan weer in werd uitgelegd. Van de uitleg over het menselijk lichaam (ziektes interesseerden me op dat moment niet heel veel, wel hoe een gezond lichaam werkt) tot biologie, scheikunde, natuurkunde en uiteindelijk wiskunde. Ik vond al die natuurwetenschappen razend interessant en leerde vrij veel en snel. Voor die tijd las ik alleen (strip)verhalen en af en toe proefjes boekjes.

Ik keek ook naar allerlei dokterseries: Medisch centrum west, ER (dat deed ik stiekem want het was laat op TV) en bloederige operaties. Ik stelde mezelf ook voor als arts, lopend door de gang in een groot ziekenhuis met een wapperende witte jas.

Op school kreeg ik exacte vakken en het was alsof er een wereld voor mij open ging. Ik vond dat geweldig en opeens ging ik wat leren op school (voor die tijd zat ik alleen te dromen en te tekenen). Ik werd ontzettend goed in die vakken en ik ontdekte dat ik erg intelligent was. Ik wilde graag weten hoe de wereld, de natuur werkte. Ik wilde de basis principes van de natuur begrijpen en die vond ik vooral in de natuurkunde.

Op een dag kreeg ik een nieuwe natuurkunde leraar die mij heel erg stimuleerde (hij gaf me extra lesboeken op een hoger niveau enz.) en me aanspoorde om natuurkunde te gaan studeren. Eerst sputterde ik nog wat tegen, ik zou dokter worden. Mijn scheikunde lerares vond natuurlijk dat ik scheikunde moest gaan studeren enz. het werkte wel. Ik heb nog een tijdje er aan gedacht om natuurkunde en geneeskunde te gaan studeren. Ik dacht aan het studeren van een exact omdat ik daar goed in was. Bij biologie en scheikunde had ik het gevoel dat ik alles wel wist en de essentie wel begreep, het voelde als een afgerond geheel. Bij natuurkunde was dat een heel ander verhaal.

Ik had gelezen over quantumfysica en elementaire deeltjes en dat vond ik razend interessant, ik had het gevoel dat die de essentie van de natuur bevatten. Ik wilde er meer van weten en het begrijpen. Ik had het gevoel dat ik het nog niet begreep en er nog veel meer over te leren was. Daarom wilde ik graag natuurkunde studeren.

Ik wilde ook nog steeds graag arts worden en daarom wilde ik dus ook geneeskunde studeren. Op het allerlaatste koos ik er toch voor om alleen natuurkunde te gaan studeren. Ik had een jaar eerder staatsexamen gedaan (niet gehaald) en me voor geneeskunde en natuurkunde opgegeven. De reden was omdat iedereen me het volgende vertelde: Voor natuurkunde moet je slim zijn en hoef je niet zo veel te doen, voor geneeskunde hoef je niet zo slim te zijn maar moet je vooral hard werken. Ik kende mezelf ik was slim en lui, dus... Ik zou bij geneeskunde ook niet al die dingen over natuurkunde leren die ik echt graag wilde weten.

De vriend van mijn moeder had een zoon die arts was en hij vertelde hoe verschrikkelijk hard die moest werken, ik hoorde verhalen over 72 uurs diensten, dag en nacht in het ziekenhuis werken, meer dan 80 uur per week enz. Dat wilde ik niet ik wilde niet mijn prive leven helemaal opgeven. Ik heb ook nog tijd voor mezelf nodig om te kunnen leven, om rustig over dingen na te denken en te reflecteren, om te tekenen af en toe een boek te lezen en voor hobby's en mijn eigen projecten. Daarom heb ik mijn wens om arts te worden maar laten varen

Ik ging dus natuurkunde studeren en dacht een goede natuurkundige te worden. Na vele jaren en veel moeite lukte dat uiteindelijk. Eenmaal een natuurkundige kwam ik er achter dat ik het werk niet leuk vond en met totaal niet ligt. Ik vond onderzoek doen saai en frustrerend, ik had een bloedhekel aan literatuur onderzoek. De apparaten deden niet wat ze moesten doen, ze werkten niet, mensen hielpen je expres niet als ik hen uitleg of advies vroeg. Je loopt vast en moet eindeloos dezelfde saaie handeling doen (1000 dezelfde versterkers doormeten b.v.) en de theorie ook steeds hetzelfde, geen leuke nieuwe smeuïge sappige informatie maar saaie gortdroge kost. En dan die discussies over wie er gelijk heeft, welke theorie wel goed is. Lezingen die werkten als de perfecte slaappil. Ik zat vooraan om extra goed op te letten maar viel steevast in slaap. Tja wat dan te doen? Hoe moest ik nu verder met mijn leven?

Ik had altijd het gevoel dat ik heel anders was dan de andere natuurkundestudenten en natuurkundigen. Dat ik heel veel kwaliteiten, vaardigheden en interesses had die ik niet kon gebruiken in dit vak en dat aan de andere kant ik bepaalde kwaliteiten miste die de anderen wel leken te hebben. Het was een slechte match, alsof het vak maar voor een klein deel op mij paste. Ik kon er ook niet echt een vinger achter leggen wat het precies was. Iedereen beweerde dat je alleen maar heel intelligent moest zijn voor dit vak. Nou dat was ik, hoe kon het dan toch zo slecht passen en niet goed lukken? Ik begreep daar niks van.

Nu weet ik dat je geen vak moet kiezen op grond van je intelligentie, maar op waar je hart ligt, je passie, dan maakt het niet zoveel meer uit hoe intelligent je bent. Nee ik vind echt dat intelligentie over gewaardeerd wordt.

Toen ik besloot geen natuurkundige meer te zijn wist ik niet zo goed wat dan te doen. Ik had me zo voorgesteld een goed en liefst beroemd natuurkundige te zijn dat ik nergens anders aan dacht. Zou ik iets met tekenen en websites bouwen? Dat voelde als eindelijs rondklooien en niet als iets constructief doen, zonder echte doelgerichtheid. Omdat ik natuurkunde zelf zo interessant vond maar het werk als natuurkundige niet kwam ik op het idee om voorlichter te worden. Gaandeweg merkte ik dat ik de natuurkunde helemaal niet mistte en het me niet zoveel uitmaakte waar die verhaaltjes over gingen.

Langzaam kwam ik op het idee om tandarts te worden. Het begon ermee dat ik mijn gebit wilde laten opknappen en voorgoed van mijn tandarts angst af wilde. Daarom melde ik me aan als patiënt bij tandheelkunde in Groningen. Ik had daar goede verhalen over gehoord en wist dat de studenten er langer over doen, dus de tijd nemen en meer vertellen wat ze doen. Ik kende een aantal mensen die daar patiënt waren en daar over vertelden en heel tevreden waren over hoe ze daar behandeld werden.

Ik had zelf het geluk dat de student die ik kreeg angsttandarts wilde worden en niet alleen mijn gebit behandelde maar ook mijn angst. Terwijl de angst verdween groeide de interesse. Het hele proces kun je "live" lezen op Mijn verhaal Want ik ben begonnen met de inhoud van deze website voor dat ik op het idee kwam om tandarts te worden.

Om er zeker van te zijn dat het echt iets voor me was ging ik boeken en websites lezen over tandheelkunde en hoe langer ik dat deed hoe meer mijn interesse groeide.

Ik heb het gevoel dat dit het helemaal is voor mij, dat het vak perfect op mij past. Als je aan de ene kant al mijn kwaliteiten zet en aan de andere kant alle kwaliteiten die een tandarts nodig heeft en gebruikt dan past dat precies op elkaar. Dat is echt een wonder zoiets heb ik nog nooit eerder ervaren. Altijd pasten de dingen, een bepaald vak, beroep of hobby maar voor een deel en daarom deed ik ook veel dingen tegelijk.

Ik heb het gevoel dat ik mezelf heb gevonden. Ik heb mijn passie gevonden (daar hoef ik dus geen cursus van 10.000 meer aan uit te geven ;-P ). Ik deed een tijdje geleden een familie opstelling en daar kwam zonder dat ik daar specifiek om vroeg, heel duidelijk naar voren dat dit mijn passie is en dat ik er zo snel mogelijk naar toe wil rennen.

Mijn leven voelt ook heel anders nu, het onbestemde verlangen naar iets en het zoeken naar de "waarheid" is weg. Veel interesses/dingen waar ik me eerder mee bezig hield zijn nu ook verdwenen, niet meer nodig. Het voelt zo: ik ben "geland" en het is goed zo. Ik heb ook het gevoel dat ik een nieuw leven ben begonnen in het zelfde leven en dat ik gewoon weer 18 was bij het begin van mijn studie. Ik heb het gevoel er 17 jaar bij heb gekregen. Op reset heb geduwd en gewoon opnieuw begin (alleen de eerste 18 jaar hoeven niet over).

Natuurlijk waren er ook twijfels. Wat als ik dit vak na een paar jaar uitoefenen ook niet leuk meer vind? Als ik het zat wordt of het saai begint te worden. Dit omdat ik alle banen die ik had na een korte tijd of iets langere tijd weer zat werd. Ik heb heel veel verschillende banen gehad, de kortste een halve dag, de langste nog geen 2 jaar. En allemaal werden ze na verloop van tijd saai, soms na een paar dagen, vaak na 6 weken en soms na een jaar. Toch heb ik het voorgevoel dat dit met dit vak niet meer zal gebeuren.

Alles gaat ook veel gemakkelijker nu, terwijl ik eerst moest struikelen en alles en iedereen leek tegen te werken. Heb ik nu veel meer mazzel, alles lijkt juist mee te zitten. het is veel makkelijker en ik heb veel geluk. Ik haal ook veel hoger cijfers (8-en, 7-ens en 9-ens in plaats van 4en en 5en). Ook hier zijn natuurlijk wel hindernissen die ik moet overwinnen, maar met wat oefenen lukt alles en ik leer heel veel. Ik heb er geen moeite meer mee om fouten te maken en daar juist van te leren.

Nu heb ik even pech vanwege de nieuwe wet waardoor ik het instellingsgeld moet betalen en daarom ga ik in België verder studeren. Maar misschien is het daar wel geweldig en gaat het er fantastisch. We zullen zien, ik ga ervoor.

Ik heb tenslotte het geluk zowel in Amsterdam als in België te zijn toegelaten voor tandheelkunde en dat kunnen niet veel mensen zeggen, want de meeste Nederlanders die die toelatingstest in België doen halen hem niet. Het niveau van de middelbare school is er hoger en door het cultuur verschil waardoor je sommige vragen anders interpreteert.

Hoe dan ook ik heb mijn passie gevonden en ik denk dat ik een prima tandarts wordt.