Endodontische herbehandeling

Ik ben ook doorgestuurd voor een wortelkanaal behandeling die overnieuw moest. In mijn hoektand (43) zat al een wortelkanaal vulling en er zat een gat in. Op de röntgenfoto zag het er niet best uit. Onder de wortel zat ook nog een ontsteking. Hiervoor werd ik doorgestuurd omdat ik behandeld moest worden door een tandarts die daarbij een microscoop gebruikte. Op de foto zag je een stuk zwart in de vorm van een wig en de tandarts zei: "kijk dit is een onderbreking en als die iets verder gaat dan klapt je tand zo om". "Eu slik". Toen zei ze ook nog dat het niet zeker was of ze dit element wel kon behouden want het was toch wat diep. Ik hoopte vurig dat ik mijn hoektand kon behouden, want ik ben extra gehecht aan mijn hoektanden omdat ze een mooie punt hebben en wat uitsteken. Met mijn hoektanden kan ik over lekker in bijten, want ze zijn scherp en sterk.

Maar ze zou er naar kijken en begon met boren zonder verdoving. Ze verzekerde mij dat ik er niks van zou voelen omdat de tand toch al dood was door de wortelkanaal behandeling. Het element was gelukkig nog te redden, er was nog net een stukje tand over waarop wel een vulling opgebouwd kon worden. Om te vullen zette ze er een klemmetje omheen in die draaide ze aan. Dat voelde alsof ze mijn tand van alle kanten omklemde. Nadat ze de hoektand gevuld had maakte ze een röntgenfoto om te kijken of het wel goed gevuld was. Dat bleek niet zo te zijn omdat het klemmetje omhoog was geschoven tijdens het klemmen en op de zijkant van de tand stond. Dus het moest overnieuw. Alleen dat kon niet meteen, dus moest ik daar voor terugkomen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kom terug en ze vult hem opnieuw en nu is het volgens de foto wel goed.

De derde sessie begint ze met de wortelkanaal. Dit keer word ik wel verdoofd. Ze gaat er in en daarna voel ik heel veel getrek. Ze haalt het oude gutta-percha eruit. Op een gegeven moment zegt ze: "hé er zitten twee kanalen in". Met de microscoop kon ze de kanalen vinden en zien dat er twee kanalen in zaten. De microscoop hing boven de tandartsstoel, precies boven mijn mond en naast de stoel stond een scherm waarop het beeld van de microscoop te zien was. Maar omdat ik bij de tandarts altijd mijn bril afzet kon ik helaas niet meekijken. Ik zag een wat wazig rood met wit beeld.

Daarna maakt ze een röntgenfoto met een naald in één van de kanalen. Op de foto zie je de naald naast de gutta percha zitten. De vorige tandarts had maar één kanaal en daarom zat er ook nog een ontsteking onder. In het midden van de foto zaten wat rafels dat was de gutta percha die van het ene naar het ander kanaal was gelekt.

Voor het maken van de foto moest ik met lapjes en een naaldje tot helemaal onderin mijn tand naar het röntgenhokje ernaast lopen en vooral die naaldjes vond ik eng want stel dat ik per ongeluk dicht zou bijten.

Ze krijgt de behandeling niet op tijd af en ik krijg een noodvulling. Bij de receptie maken we meteen een nieuwe afspraak. De eerst volgende keer dat het kan is helaas een maand later. Het was toen eind Augustus (29 Augustus?) en de eerst volgende keer dat ik weer kon was 3 Oktober. Ik vraag me af of die noodvulling het wel zolang vol houdt. Ik vraag hoe ze de noodvulling er weer uit krijgt, "O dat is heel makkelijk, gewoon los trillen, dan laat hij vanzelf wel los". Vlak voordat het 3 Oktober was stond er een bericht op mijn voicemail dat de afspraak verplaats was naar 10 Oktober.

 

10 Oktober

10 Oktober ga ik weer naar de tandarts. Ze haalt de noodvulling die al aardig is ingesleten er zo weer uit. Er waren nu weer andere tandartsen bij dan de vorige keer. (en één van hen was links, wat doet dat er toe zou je zeggen, maar ik dacht hé hij houdt het met zijn andere hand vast alle ander tandartsen…)

Terwijl ze bezig zijn bespreken ze uitgebreid met elkaar wat er aan de hand is en wat ze gaan doen. Daardoor kan ik gelukkig goed volgen wat er gebeurt. Ze gebruiken een apparaatje om de diepte van mijn wortelkanalen elektronisch te meten, het apparaat piept als het op de goede diepte ligt en de kanalen zijn 27,5 mm diep. Dat is toch best veel, vooral ook omdat ik begreep dat het langste naaldje 31 mm was. De vorige keer toen de tandarts de kanalen uitvijlde voelde ik aan het einde opeens een schok en omdat ik twee kanalen had kreeg ook twee keer een schok. Ze zei dat ze dan op het bot zat en ze dan zeker wist dat ze diep genoeg zat. Mij lijkt het heel lastig om zo'n smal en diep kanaal uit te vijlen en boren, want je ziet niet zoveel. Deze keer werd ik wel verdoofd omdat ik aan het eind een warmte behandeling zou krijgen. Tussendoor maakten ze nog wat controlefoto's waarbij ik weer met het lapje (een rubberdam) en de naalden (of was het er maar één) naar het röntgenhokje moest. Het nemen van de foto was ook lastig omdat de foto in een houdertje zit en ik moest dichtbijten om het houdertje met de foto op zijn plaats te houden, maar dat ging niet omdat ik op die plek een kies miste (15).

Toen de oude gutta percha eruit was en alles schoongespoeld was met een spoelmiddel dat naar chloor ruikt (hypochloriet), ging er nieuwe warmte gevoelige gutta percha in en ik dacht: "huh warmte gevoelig?" Vervolgens pakt de tandarts (de linkshandige) een soort soldeerbout en praat over warmte overdracht naar de tip (die wel goed moest zijn door goed contact). Ik dacht: "ja hoor net als bij een soldeerbout" en die zette hij dus in mijn tand.

"Au!" Dat voelde ik wel. Ik voelde plotseling mijn hele tand krimpen door de druk. Ik zie een rookpluimpje uit mijn tand komen en het ruikt naar hars (gutta percha). Zegt die tandarts: "hé is net nu tijdens de warmte behandeling de verdoving uitgewerkt". Ik vraag mij af of ik alleen voor die warmte behandeling verdoofd werd. Daarna zetten ze er een vulling op en er zou nog een andere keer een mooie composiet vulling op gebouwd worden. Deze vulling is niet met licht uitgehard en slijt ook een beetje.

Lees verder bij Ontstoken