Ontstoken:

11 - 10 - 2006

De dag na de endodontische herbehandeling krijg op mijn werk om vijf voor één plotseling hevige kiespijn in de ene hoektand (43) en in een kies (47) verderop in de zelfde kaak (rechtsonder). De kiespijn straalde door naar mijn oor en ik werd misselijk. Ik dacht misschien is er iets mis en afwachten lijkt mij een slecht plan. Dus ik zoek het nummer van de tandarts via "detelefoongids", en bel met een mobieltje van een collega het Academisch Centrum Mondzorg Groningen. Ik krijg na lang wachten de receptie en ik kan voor die middag een afspraak maken.

Toen ging ik naar de teammanager en die zei dat ze me niet konden missen en dat ik maar bij de deskmanager een aspirientje moest vragen. Ik moest ze maar weer bellen om de afspraak te verzetten zodat ik zo min mogelijk tijd op mijn werk zou missen. Ik weer bellen, na weer lang wachten, kon het niet verzet worden. Weer naar de teammanager en die zegt: "en vrijdag dan?" Maar de receptionist had de verbinding al verbroken, ze kon niet eeuwig wachten. Zeg mijn teammanager: "bel maar opnieuw". De tranen sprongen in mijn ogen en ik hield mijn hoofd in mijn hand. Mijn teammanager zei: "gaat het?" Nee ik ging naar boven om de pilletjes te vragen maar barstte in huilen uit, zoveel onbegrip kon ik niet echt verdragen. Dan kun je voor een spoedafspraak naar de tandarts en dan moet je maar een pijnstiller nemen en gewoon door werken. Uiteindelijk mocht ik gaan en ging mijn teammanager nog even met mij bij praten. Hij vroeg of ik bang voor hem was en zei dat hij zei dat hij zich niet voor kon stellen hoe kiespijn voelt. Laat ik zeggen dat de uitdrukking "dat kan ik missen als kiespijn" niet voor niks bestaat.

Doordat de receptioniste de afspraak niet wilde verzetten en de verbinding had verbroken was de afspraak er gelukkig nog. Ik heb de pijnstillers niet genomen om de tandarts te kunnen beschrijven hoe en waar het pijn deed. Ik was te vroeg en ze lieten mij nog lang wachten in de wachtkamer. Ik wist niet hoe ik moest zitten van de pijn. Uiteindelijk komt er iemand die mij naam roept. Ik had hem al eerder voor bij zien lopen.

Hij controleerde waar het aan lag en kreeg de opdracht om te kijken of het ontstoken was en dan moest er maar antibiotica tegen aan. Ik dacht: "hé ik wil niet zomaar antibiotica". Hij keek ernaar en vroeg wat ik voelde. Ik zei dat die ene hoektand en die achterste kies pijn deden. Hij tikte met de achterkant van een staafje op mijn tanden en vroeg of het pijn deed. Op de hoektand deed het geen pijn en op de kiezen daarachter ook niet maar op die achterste kies wel. Een andere tandarts keek er naar en zei ja die moet eruit.

Deze kies stond al twee jaar op de nominatie om getrokken te worden. Tijdens de allereerste controle zei de docent van mijn tandarts bij het zien van deze kies: "dat wordt een spoedje". Toen ze eenmaal foto's en een behandelplan hadden gemaakt zeiden ze dat hij er moet moest. Ik wilde hem eerst helemaal niet kwijt omdat hij er van boven nog goed uitzag. Daar was in nu wel een overheen. Ik had er regelmatig flink kiespijn aan gehad en deze kies was ook ontzettend kougevoelig, lauw water deed al pijn.

Hij vroeg of ik hem nu wilde laten trekken en we overlegde nog even. Hij zei: "hij moet er toch een keer uit en dan ben je van de pijn af". Ik mocht kiezen of hij het nu zou doen of dat ik zou wachten tot mijn eigen tandarts het zou doen. Maar de laatste afspraak met haar was nog ver voor de zomervakantie en na die tijd had ik niks meer van haar gehoord. Ik zei: "doe het nu maar".

Ze vroegen me nog of ik misschien aspirine had geslikt of bloedverdunners gebruikte, want anders konden ze niet trekken. Gelukkig had ik die niet genomen.

Hij verdoofd me aan één kant en ik vraag of het ook niet andere kant moet. Ik zie de inhoud van de hele spuit erin verdwijnen. Hij gaat met het haakje in mijn tandvlees en vraagt of ik dat voel, ik voel het wel maar het doet niet echt pijn. Hij begint met draaien en trekken en dat wel wat pijn, maar niet heel erg. Op een gegeven moment doet hij iets en ik krijg een schok van pijn. Ik spartel en schreeuw en de tranen springen in mijn ogen. Hij spuit nog maar wat bij. Een andere tandarts pakt de spuit en zegt: "voel je niks van hoor" en "kijk dat moet met patiënten met een brede kaak zus en met patiënten met een smalle kaak zo".

Na een halfuur flink draaien en trekken had hij de kies eruit. Hij liet de kies aan iedereen zien en riep uit: "wat een joekel". Ze keken er met interesse naar. Er zaten lange wortels aan en een groot gat in. Thuis zag ik dat hij inderdaad veel groter was dan de andere getrokken kiezen.

Daarna ging hij de wond uitspoelen. "nu gaan we uitspoelen met natronloog (dacht ik nee hè?!)… nee met natriumhypochloriet (dacht ik hè waarom dat?)… zout water" en toen vroeg ik: "ja wat is het nou?". Het was gelukkig zout water. En daarna legde hij een paar hechtingen en maakte er 6 knopen in. Ik mocht de eerste 24 uur niet spoelen en moest voorzichtig drinken.

Eenmaal thuis komt er een ontzettend vieze smaak uit het gat en dat werd met de dag erger. Het werd rood, ik kreeg koorts, het deed pijn en ik nam iboprofen. Na een paar dagen was het nog niet over en ging ik op internet zoeken naar vieze smaak en trekken. Op een tandartsforum vond ik wat ik al vermoedde; het was ontstoken. Al snel was mijn keel ook ontstoken.

Die maandag daarop, 15 Oktober, belde ik maar weer. Ik zei tegen de receptioniste dat de plek waar de kies getrokken was ontstoken was. Ze zei dat ik een speciaal spuitje, een monoject, bij de apotheek kon halen en dat ik het met zout water uit moest spoelen. Ik moest 1 theelepel zout in een liter gekookt water oplossen en af laten koelen. Ik vroeg of er niet iemand even naar moest kijken en toen zei ze: "ja dan spuiten ze het uit en dat kan je ook zelf". Ik vroeg ook wanneer mijn tandarts weer contact met mij op zou nemen. Ze zou een briefje op hangen.

Ik haal het spuitje en spoel het uit en er komt ontzettend goor smakende troep uit: pus. Het spoelen doet ook pijn en er blijft maar nieuwe pus bij komen en ik moet telkens spoelen. Die donderdag 19 Oktober heeft mijn tandarts mijn voicemail ingesproken en later spreek ik haar voicemail in. Het volgende weekend daarna belt ze, ze heeft op maandag 30 Oktober plek, maar dan kan ik weer niet, dus dan wordt vrijdag 10 November.

Ik heb 10 dagen pijnstillers geslikt en het was bijna 2 weken ontstoken. Ik heb een paar dagen ook keelpijn gehad en meer dan een week koorts. Omdat ik er zo'n last van had deed ik mijn werk zo rustig mogelijk en probeerde ik mij nergens druk over te maken. Vreemd genoeg merkte ik dat ik mijn werk daardoor juist beter deed en dat ik ook minder moe was aan het eind van een werkdag.

Lees verder bij de Herfst 2006